کد مطلب:40610 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:22

گنجینه پرسمان » تاريخ و سيره

آيا پيامبران(ع) اشتباه مي كنند؟

اولا مفهوم سهو، خطا و نسيان با گناه متفاوت است ؛ زيرا، اولا گناه با علم و اراده صورت مي گيرد ولي سهو، خطا و نسيان چنين نيستند؛ ثانيا، گناه همواره مخالفت بااوامر الهي است ولي سهو، خطا و نسيان امكان دارد گاه با امر خداوند مخالف باشد مثلا سهو در به جا آوردن يكي از اجزا و اركان عمل عبادي و گاه هيچ ارتباطي با اوامر خداوند ندارد مثلا خطا در يك عمل مباح فردي يا اجتماعي ثانيا بر اساس دلايل متقن انبيا هم از گناه مبرايند و هم از سهو، خطا و نسيان ؛زيرا، انبيا و حتي ايمه ( ع ) از دو علم برخوردارند : الف ) علم غير عادي كه به واسطه آن بر تمامي حقايق عالم اشراف و آگاهي دارند .ب ) علوم عادي كه همچون ساير افراد از طريق معمولي به دست مي آورند .اما در مقام عمل وانجام كارهاي روزمره خود و حتي مسايل اجتماعي ، در اكثر موارد از علوم غيرعادي خويش استفاده نمي كنند، يعني هر چند به واقعيت همه مسايل آگاهنداما از خود رفتاري جاهلانه و غافلانه بروز مي دهند، بي آنكه در حقيقت جاهل و غافل باشند .بر اين اساس كه در جاي خود مدلل گشته است ، بي شك هيچ گونه سهو و خطا و اشتباه واقعي را نمي توان به معصومين نسبت داد .چون جهل و غفلت - كه منشا سهو نسيانند - در آنها راه ندارد .هر چندممكن است از آنان اعمالي سر زند كه به ظاهر، خطا باشد، ولي در واقع ،خطايي است كه از روي عمد صورت گرفته است . در اين صورت خطا ناميدن آن نيز از سر تسامح است . علاوه بر آن كه آيات و روايات سهو و خطا و اشتباه را از معصومان نفي مي كنند، ( نگا : نجم / 4 - 3، انعام / 50 ) و به عنوان نمونه اين روايت كه امام هادي ( ع ) در مقام درود و تحيت بر پيامبر ( ص ) مي گويد : ( ( اللهم اجعل افضل صلواتك علي سيد نا محمد عبدك و رسولك ... المعصوم من كل خطا و زلل ، المنزه من كل دنس و خطل ؛ بارالها، برترين درودهايت را برسرور ما محمد، بنده و فرستاده ات ، نثار فرما ...آنكه از هر خطا و لغزشي معصوم و از هر گونه آلودگي و ياوه گويي پيراسته بود ) ) ، ( بحارالانوار، ج 99،ص 178 و براي اطلاع تفصيلي در اين باب مراجعه كنيد به : پژوهشي درعصمت معصومان ، حسن يوسفيان و احمد حسين شريفي ، تهران ، پژوهشگاه فرهنگ و انديشه اسلامي ، چاپ اول ، 1377 ش ، ص 233 - 265 ) . ;